Ο Παύλος
Βλαστός και οι απαρχές της επιστήμης της Λαογραφίας στην Ελλάδα.
Η απόπειρα για μια συνολική θεώρηση
του έργου του πατέρα της Κρητικής Λαογραφίας, όπως έχει καθιερωθεί να
αποκαλείται ο Παύλος Βλαστός[1],
αναγκαστικά πρέπει να ξεκινήσει με
συγκεκριμένες διευκρινίσεις, εφ’ όσον ο αποτολμών ένα τέτοιο εγχείρημα επιθυμεί
να σεβαστεί τον εαυτό του, αλλά πάνω απ’ όλα τον ίδιο τον Βλαστό και το έργο
του.
Κατ’ αρχάς πρέπει να παραδεχτεί ότι
δεν αρκούν, ούτε στο ελάχιστο, οι λίγες σελίδες μιας εισήγησης σε ένα συνέδριο
για να αναπτύξει το θέμα του. Δεύτερη απαραίτητη παραδοχή είναι το πρόβλημα της
έκτασης της Συλλογής Παύλου Βλαστού (στο εξής: Συλλογή). Είναι δύσκολο να
ελεγχθεί ο όγκος της από έναν μόνο μελετητή, γιατί ένα τέτοιο εγχείρημα θα απαιτούσε πολλά χρόνια επίπονης
εργασίας, και, αν λάβει κανείς υπόψη του τον
όγκο των χειρόγραφων
σελίδων και, κυρίως, τις συνθήκες προσέγγισης του υλικού, ο πλήρης έλεγχος υπό
αυτά τα δεδομένα καθίσταται αδύνατος[2].
Ακόμα και αυτή η φωτογράφιση ενός μεγάλου αριθμού από τους τόμους της, που
πραγματοποιήθηκε πριν από 17 περίπου χρόνια[3]
ακριβώς με στόχο τη διάθεση του πολύτιμου λαογραφικού υλικού για μελέτη,
άγνωστο γιατί, κρατείται μέχρι σήμερα μακριά από τους μελετητές. Με αυτά τα
δεδομένα προϋπόθεση για τη συστηματική μελέτη του Αρχείου Παύλου Βλαστού (στο
εξής ΑΠΒ) ήταν και είναι η μόνιμη εγκατάσταση του υποψήφιου μελετητή στα Χανιά.
Αποτέλεσμα: πέρασαν γενιές μεγάλων λαογράφων και μάλιστα κρητικής καταγωγής,
που γνώριζαν τη διάλεκτο και θα μπορούσαν να προσεγγίσουν ευκολότερα τη
λαογραφική ύλη και να εξαγάγουν τα επιστημονικά τους συμπεράσματα, χωρίς να
μπορέσουν να το πράξουν.
