Σλαβικά γλωσσικά κατάλοιπα στον κρητικό λαϊκό λόγο

Στα χρόνια της ενασχόλησής μας με την κρητική λαογραφία και τα κρητικά τοπωνύμια μπορέσαμε να μελετήσουμε την κρητική διάλεκτο, να αναζητήσουμε την ερμηνεία των λέξεων και να διαπιστώσουμε τις γλωσσικές επιρροές που δέχτηκαν οι Κρητικοί στην πορεία των χρόνων. Μια σειρά από κατακτητές πέρασαν από το νησί αφήνοντας ο καθένας το δικό του γλωσσικό ίχνος στην ομιλούμενη ελληνική γλώσσα. Άραβες, Ενετοί, Αιγύπτιοι, Οθωμανοί, ακόμα και οι Γερμανοί τον τελευταίο πόλεμο, συνέβαλαν στη διαμόρφωση του κρητικού γλωσσικού πλούτου. Η επιστημονική έρευνα έχει μελετήσει και συνεχίζει να μελετά διεξοδικά τις ιταλοβενετσιάνικες και τις αραβοτουρκικές γλωσσικές επιρροές και έχουν δημοσιευτεί σχετικές εργασίες και λεξικά. Μέσα σ’ αυτή τη γλωσσική θάλασσα ταξιδεύουν και λίγες λέξεις σλαβικής καταγωγής και λίγα τοπωνύμια, για την παρουσία των οποίων έχουν γίνει προσπάθειες ιστορικής ερμηνείας και σύνδεσής τους με φυσική παρουσία Σλάβων[1].    

Ο ΑΝΕΜΟΚΥΚΛΟΠΟΔΗΣ, ΤΟ ΓΙΟΡΓΑΛΙΔΙΚΟ ΚΡΗΤΙΚΟ ΑΛΟΓΟ, Ο ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΛΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΒΟΔΙΑ ΤΟΥ ΓΗΡΥΟΝΗ

 1.      Εισαγωγή
Στους κύκλους της Κρήτης με τους οποίους διατηρούσε επαφές ο Νίκος Κοντοσόπουλος ήταν γνωστός με το παρωνύμιο Μανούσος Ριζιτάκης, με το οποίο συχνά αυτοσυστηνόταν χαριτολογώντας. Το παρωνύμιο αυτό ήταν έμπνευσης του «σάντουλού»[1] του,  όπως ο ίδιος τον προσφωνούσε, και ομοχώριού μου Γεωργίου Μαλεφιτσάκη, από το Τυμπάκι Ηρακλείου, την περίοδο που ο δεύτερος ως νεαρός, τότε, φοιτητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου διέμενε στο σπίτι μιας θείας του μεγάλου γλωσσολόγου. Πρωτοετής στην ίδια σχολή γνωρίστηκε μαζί του και συνδέθηκαν με ισχυρούς δεσμούς φιλίας. Η αγάπη του για την Κρήτη και το ριζίτικο τραγούδι καθόρισε τη θεματολογία του παρόντος πονηματίου, το οποίο θα επικεντρωθεί στην παρερμηνευμένη λέξη των ριζίτικων τραγουδιών ανεμοκυκλοπόδης.